Μιχάλης Χατζήμιχαηλ

Τραουδκίες που το αγαπημένον , μερακλή , λεβέντη  τζιε προστάτη της Κυπριακής  τραουδκιάς τζιε της παράδοσης Μιχάλη Χατζήμιχαηλ

Ένας άνθρωπος που έκαμεν την νεολαία να ακούει κυπριακά τραούδκια.!!! 

Μπράβο Κύριε Μιχάλη

Παραπάνω λεπτομέρειες για τον κύριο Μιχάλη Χατζήμιχαηλ πιο κάτω...

Τραούδιν με κυπριακές παροιμίες

Το τέρτιν της Καρτούλλας μου

Η Κύπρος ( του Βασίλη Μιχαηλίδη )

Παφιτού - Δασκάλα - Τα Ριάλια

Αγάπη μου παλιά

Ο συνθέτης Μιχάλης Χατζημιχαήλ μιλά για την κυπριακή παραδοσιακή μουσική

Στα φοιτητικά του χρόνια τραγούδησε με τον Νίκο Ξυλούρη και αυτή τους η γνωριμία στάθηκε η απαρχή για τον Κύπριο μουσικοσυνθέτη και ερευνητή Μιχάλη Χατζημιχαήλ να ξεκινήσει μια συνεργασία με την κρατική τηλεόραση και ραδιοφωνία, που του άνοιξε τις πόρτες και από το 1991 που δημιούργησε το Μουσικό Σχήμα «Ανατολική Μεσόγειος» έχει σήμερα κατακτήσει τον τίτλο του φορέα της κυπριακής παραδοσιακής μουσικής.

«Λαλούσιν η παράδοση εν η δική μας ρίζα
Τζι’ εμείς ευκαριστούμεν τους όσους την εποτίζαν
Τζαι όσους την ποτίζουσιν τζαι όσους την κρατούσιν
Τζαι όσους την μυρίζουνται τζι’ όσους την αγαπούσιν», γράφει ο Μιχάλης Χατζημιχαήλ στο τελευταίο του ψηφιακό δίσκο με τίτλο «Γεια σου μαστόρισσα» με τον οποίο η μόνιμη συνεργάτης του, Κυριακού Πελαγία, τερματίζει την καριέρα της στο παραδοσιακό τραγούδι.

Σε συνέντευξή του στο ΚΥΠΕ, ο κ. Χατζημιχαήλ ανέλυσε το πώς εδώ και είκοσι χρόνια το Μουσικό Σχήμα «Ανατολική Μεσόγειος» είναι παρών στα μουσικά τεκταινόμενα, υποκλίθηκε στο μεγαλείο του ταλέντου και της ψυχής της «μαστόρισσας», δηλώνοντας αισιόδοξος ότι η κυπριακή παραδοσιακή μουσική έχει μέλλον γιατί υπάρχουν άνθρωποι που την νοιάζονται και την αγαπούν.

Ο κ. Χατζημιχαήλ είπε ότι «ξεκινήσαμε ως Μουσικό Σχήμα ‘Μεσόγειος’ το οποίο ίδρυσα το 1991 και με την πρώτη επίσημη παρουσία του τότε στις 2 Φεβρουαρίου 1991 σε μια εκδήλωση για την Αμμόχωστο μας προσέγγισε η κρατική τηλεόραση επειδή δεν ήμασταν και καθόλου γνωστοί τότε».

Ανέφερε ότι «στις 8 Φεβρουαρίου που ήταν η επέτειος θανάτου του Νίκου Ξυλούρη με τον οποίο είχα την μεγάλη τύχη και τιμή να γνωρίσω στην Αθήνα και να τραγουδήσω μαζί του στα φοιτητικά μου χρόνια, βρέθηκα στο ΡΙΚ όπου κάναμε ένα αφιέρωμα στο Νίκο Ξυλούρη».

Ο κ. Χατζημιχαήλ είπε ότι «το ΡΙΚ έμεινε πολύ ικανοποιημένο και κάναμε συναυλίες μαζί που μεταδίδονταν από το Τρίτο Πρόγραμμα του ΡΙΚ και σε διάστημα έξι μηνών γίναμε το πιο γνωστό κυπριακό συγκρότημα στο νησί και φέραμε το παραδοσιακό τραγούδι κοντά στον κόσμο».

Είπε ότι ονόμασε το συγκρότημα «Μεσόγειος» γιατί «ερμηνεύαμε τραγούδια από όλα τα νησιά που βρέχονται από τη Μεσόγειο Θάλασσα».

Ο κ. Χατζημιχαήλ παρατήρησε ότι «στην αρχή ο κόσμος που μας παρακολουθούσε ήταν κάποιας ηλικίας από 40 ετών και άνω, ωστόσο, όσο περνούσε ο καιρός μεγάλωνε το ακροατήριο και μίκραινε σε ηλικία, οπότε αυτό ήταν το πιο σημαντικό και ενθαρρυντικό για εμάς».

Για την πρώτη δισκογραφική δουλειά του συγκροτήματος είπε ότι έγινε τέσσερα χρόνια μετά την ίδρυση του συγκροτήματος και τότε άρχισε η συνεργασία του με την Κυριακού Πελαγία.

Οπως είπε ο κ. Χατζημιχαήλ, «πήρα την Κυριακού Πελαγία από τα χωράφια όπου εργαζόταν, ήδη 60 ετών, και κάναμε τις πρώτες ηχογραφήσεις.

Αγρότισσα και οικοκυρά ήταν η Κυριακού Πελαγία, είπε ο κ. Χατζημιχαήλ, για αυτό όταν την πήρα στο στούντιο ήταν ένας εντελώς ξένος χώρος για εκείνη και μου είπε: «Αφηκα τα περβόλια μου άφηκα τις ελιές μου τζαι έφερες με δαμαί να αλλάξω τις δουλειές μου».

Ο Μιχάλης Χατζημιχαήλ μαζί με την Κυριακού Πελαγία ηχογράφησαν «Τα Παραλιμνίτικα» το 1995 και «Τα Παραλιμνίτικα 2» το 1997, δουλειές που είχαν τεράστια επιτυχία, το 2004 κυκλοφόρησε «Το ολόασπρο πεζούνι» και το 2011 το «Γεια σου μαστόρισσα», το οποίο έχει μέχρι σήμερα πωλήσει χιλιάδες αντίτυπα.

Για το πώς αποφάσισε να συνεργαστεί με την Κυριακού Πελαγία είπε ότι στις αρχές της δεκαετίας του 1990 «ήταν η άνθηση της ιδιωτικής ραδιοφωνίας και με όποιο σταθμό συντονιζόταν η Κυριακού όλοι οι ακροατές συντονίζονταν για να ακούσουν τι θα πει και τα σχόλια τους όταν έφευγε από τον αέρα ήταν τόσο σημαντικά και οι ακροατές την αγαπούσαν».

Ο κ. Χατζημιχαήλ είπε ότι η Κυριακού Πελαγία είναι «ένας χαρακτήρας αυθόρμητος και αυθεντικός και είναι και καλή τραγουδίστρια, και καλή στο τσιάττισμα και στα δίστιχα για αυτό την ονόμασα μαστόρισσα γιατί είναι μαστόρισσα σε ό,τι κάνει».

Πρόσθεσε ότι «με τις δυο πρώτες δισκογραφικές δουλειές έγινε η αγαπημένη των απανταχού της γης Κυπρίων και όχι μόνο και έκανα και εγώ ό,τι καλύτερο μπορούσα στις ηχογραφήσεις».

Ο κ. Χατζημιχαήλ είπε ότι η Κυριακού Πελαγία «μπορεί να μην ήταν επαγγελματίας τραγουδίστρια, αλλά έπρεπε η ηχογράφηση να ανταποκρίνεται στην αυθεντικότητα και την καλλιτεχνική της αξία όσον αφορά το παραδοσιακό τραγούδι για αυτό έκανα πολύ προσεγμένες δουλειές για αυτό και στην τελευταία δισκογραφική δουλειά συμμετέχει και ο Γιώργος Νταλάρας, ο οποίος δεν συμμετέχει οπουδήποτε».

Αναφορικά με την κυπριακή παραδοσιακή μουσική, ο κ. Χατζημιχαήλ είπε ότι «το αρχαιότερο μουσικό όργανο της κυπριακής παραδοσιακής μουσικής είναι ο αυλός, το γνωστό σε όλους μας πιθκιάβλι, ενώ υπήρχε και ο διπλός αυλός και είχαμε και εμείς παραδοσιακούς οργανοπαίκτες που χρησιμοποιούσαν δυο αυλούς και τους φυσούσαν ταυτόχρονα».

Ο κ. Χατζημιχαήλ είπε ότι «ο αυλός αναφέρεται και στην αρχαία ελληνική μυθολογία σύμφωνα με την οποία τον αυλό έφτιαξε η Θεά Αθηνά από κόκαλο ελαφιού και πήγε στον Ολυμπο για να δείξει το νέο μουσικό όργανο στους θεούς».

Για το πιθκιάβλι, ο κ. Χατζημιχαήλ, είπε ότι «δεν κατασκευάζεται μόνο από καλάμι αλλά παλιά στην Κύπρο το κατασκεύαζαν και από το κόκαλο της φτερούγας του γύπα γιατί όσα ζώα θανατώνονταν τα έριχναν σε χωματερές και έρχονταν πολλοί γύπες, και ένα τέτοιο πιθκιάβλι έχω και εγώ στη συλλογή μου, κατασκευασμένο το 1928 από κόκαλο του γύπα».

Πρόσθεσε ότι είναι εν ζωή οι τελευταίοι δεξιοτέχνες στο πιθκιάβλι, οι οποίοι κατοικούν στην ελεύθερη περιοχή Αμμοχώστου, όπως άλλωστε και ο ίδιος.

Ο κ. Χατζημιχαήλ είπε ότι «άλλο παραδοσιακό όργανο, ακόμα και πριν το βιολί και το λαούτο, στην παραδοσιακή μας μουσική, ήταν ο ταμπουράς, ένα έγχορδο μουσικό όργανο, το οποίο αναφέρεται και στα ακριτικά τραγούδια που θεωρούμε ότι είναι τα αρχαιότερα μουσικά μας ακούσματα που αναφέρονται στους Ακρίτες».

Για το λαούτο, ο κ. Χατζημιχαήλ είπε ότι «μόλις το Μεσαίωνα εμφανίστηκε στην Ευρώπη, και είναι αραβικής καταγωγής και προέλευσης, επομένως, όταν οι Αραβες πέρασαν από το Γιβραλτάρ και κατέλαβαν την Ιβηρική Χερσόνησο το μετέφεραν στην Ισπανία και μάλιστα το Μεσαίωνα στην κλασική μουσική κατείχε τη θέση που σήμερα κατέχει το πιάνο».

Ο κ. Χατζημιχαήλ είπε ότι «ως εκ της γεωγραφικής μας θέσεως δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι το λαούτο μας ήρθε από την Ευρώπη, αλλά εικάζεται ότι μας ήρθε από τη Μέση Ανατολή διότι εμείς δεν είμαστε το ανατολικότερο άκρο της Ευρώπης, αλλά το δυτικότερο σημείο της Ανατολής και η μουσική μας είναι πιο κοντά στα ανατολικά ακούσματα, ενώ μετά ήρθε το βιολί και μαζί το λαούτο και έγιναν ντουέτο».

Ανέφερε ότι «σίγουρα προϋπήρξε το πιθκιάβλι, ο ταμπουράς πριν τον 18ο αιώνα που μας ήρθε το βιολί και το λαούτο».

Ο κ. Χατζημιχαήλ είπε ότι «οι τελευταίες προφορικές μαρτυρίες είναι ότι κυπριακή παραδοσιακή μουσική υπήρχε το 1850, ίσως όμως να πρωτοεμφανίστηκε και εκατόν χρόνια πριν».

Αναφορικά με τις ρίζες του κυπριακού παραδοσιακού τραγουδιού, ο κ. Χατζημιχαήλ είπε ότι «η ρίζα του παραδοσιακού μας τραγουδιού είναι στη βυζαντινή υμνωδία και αυτή κατά προέκταση στη μουσική των αρχαίων Ελλήνων, οι οποίοι την ανήγαγαν ως επιστήμη, κατέγραψαν τους μουσικούς δρόμους με τα δικά τους ονόματα τους, πήραν οι Βυζαντινοί και έδωσαν την δική τους ονομασία και μετά τους πήραν και οι Τούρκοι και τους έδωσαν τα δικά τους ονόματα».

Για την απήχηση που στις μέρες μας έχει η κυπριακή παραδοσιακή μουσική, ο κ. Χατζημιχαήλ είπε ότι «τα τελευταία χρόνια αλλάζουν κάπως τα δεδομένα, δεν ξέρω εάν συμβάλαμε και εμείς σε αυτό και θα ήμουν ο πιο ευτυχής άνθρωπος εάν μας έλεγε κάποιος ότι συμβάλαμε και εμείς».

Οπως είπε ο κ. Χατζημιχαήλ, θεωρεί πολύ σημαντικό το γεγονός ότι το συγκρότημά του αφύπνισε μνήμες και όταν το 1991 τραγουδήσαμε για πρώτη φορά, ο κόσμος πήγε χρόνια πίσω και αυτό γιατί η παραδοσιακή κυπριακή μουσική έμεινε στο περιθώριο μετά την εισβολή και εμείς του υπενθυμίσαμε αυτά που ήδη γνώριζε και τα ξέχασε.

«Ακούοντας μας θυμήθηκαν τον παππού, τη στετέ, που τους έλεγε το συγκεκριμένο ποίημα και νοσταλγικά άρχισαν να θυμούνται τους δικούς τους προγόνους ο καθένας, οι οποίοι τραγουδούσαν ό,τι τραγουδούσαμε και εμείς», είπε ο κ. Χατζημιχαήλ.

Πρόσθεσε ότι «παρακολουθούσα και άλλες ορχήστρες να κάνουν το ίδιο και χαιρόμουν γιατί φαινόταν ότι είχε αντίκρισμα αυτό που κάναμε και άρεσε».

Σε σχέση με τις ηχογραφήσεις του, είπε ότι «χρησιμοποιούμε μόνο παραδοσιακά όργανα και στην τελευταία δουλειά ‘Γεια σου μαστόρισσα’ ακούγονται 14 όργανα στο πλαίσιο της προσπάθειάς μου να κάνω τις καλύτερες δυνατές ηχογραφήσεις και να περάσω τους ήχους μας στους νέους για αυτό και μπήκαν και στις δισκοθήκες τραγούδια με την Κυριακού Πελαγία».

Ο κ. Χατζημιχαήλ είπε ότι «διάδοχος της Κυριακούς Πελαγία είναι η Βασιλική Χατζηαδάμου, μια νέα τραγουδίστρια την οποία έχουν μάθει όλοι και είναι αγαπητή και αρέσει σε όλους, έχει σπουδάσει φιλοσοφία, παιδαγωγικά και βυζαντινή μουσική και ασχολείται με το παραδοσιακό τραγούδι».

Καταλήγοντας, ο κ. Χατζημιχαήλ είπε ένα «ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους όσοι συμμετείχαν στην τελευταία δισκογραφική του δουλειά και ειδικά στο Γιώργο Νταλάρα ο οποίος τραγούδησε σε άπταιστη κυπριακή διάλεκτο και εργαστήκαμε πολλές ώρες μαζί στο στούντιο και έδειξε πολύ αγάπη για την δουλειά μας».

πηγή:  www.kathimerini.com.cy

Ποταμός Λιοπετρίου , το "φιόρδ των κοκκινοχωρίων"

Καλωσορίσατε στο μοναδικό φιόρδ της Κύπρου, Ε τι ενομίσετε; ότι μόνο η Νορβηγία έχει φιόρδ, όϊ βέβαια , έχουμε και εμείς το δικό μας.  Και για όσους δεν εκαταλάβαν ακόμα περί τίνος πρόκειται μιλώ για τον άγνωστο σε πολλους Ποταμό Λιοπετρίου, Η φυσική λωρίδα νερού που μπαίνει μέσα στην γη 500-600 μέτρα 5 χιλιόμετρα έξω που το Λιοπέτρι είναι ένας τόπος το οποίον αξιζει να επισκεφτείτε όλοι. 

Οι Ρομαντικοι θα ρομαντζάρουν κατα μήκος του ποταμού και προς το μιτσήν άλσος που έχει προς τα ανατολικά. Οι καλοφαγάδες θα απολάυσουν τέλειο ψάρι στην Ψαροταβέρνα (ΠΟΤΑΜΟΣ) με ψάρι ολόφρεσκο , καλομαγειρεμένο και περιβάλλον καθαρό. Για τους λάτρεις της ιστορίας...

Η ιστορία του πάει πίσω στον 18ο αιώνα που εχρησιμοποιουτον σαν λιμάνι για εμπόριο σιδήρου και μεταξιου που Λίβανον , Συρία,  Αιγυπτο κλπ . Σιγά σιγά με τα χρόνια κατέληξεν να γίνει αλιευτικό καταφύγιο που φιλοξενεί 50 περίπου ψαράδες που φέρνουν καθημερινά το ολόφρεσκο ψάρι τους στην στερκάν

Το λιμανάκι μπορεί να είναι ατημέλητον και αφημένο εχτός που κάποιες πρόχειρες κατασκευές που εκαμαν οι ψαράδες και κάποιοι που κατασκηνώνουν στην περιοχή το καλοτζαίρι αλλά έχει και τούτο την μαγεία του. 

Πάντως  μετά που 20 χρόνια έντονων προσπαθειών η κοινότητα εκατάφεραν να μπει ο Ποταμός μέσα στα σχέδια για ανάπτυξη . Πρόσφατα η Ελένη Μαύρου ( ΥΠ. Εσωτερικών) βράβευσε τους νικητές του αρχιτεκτονικου διαγωνισμού για το έργο και ο μουχτάρης Λιοπετρίου ανακοίνωσε ότι το έργο που θα στοιχίσει περίπου 10 εκατομμύρια ευρώ θα είναι μέρος ενός μεγαλύττερου έργου που καλύφκει όλον το παραλιακόν μέτωπο μέχρι την Μαρίνα Αγίας Νάπας. Συγκεκριμένα ο κος Τρισόκας είπε "... εκτός του ότι το Λιοπέτρι μπαίνει μόλις ολοκληρωθεί το έργο, δυναμικά στον τουριστικό χάρτη του νησιού, ταυτόχρονα τίθενται οι βάσεις για μελλοντική ανάπτυξη και αξιοποίηση των παραλιών Ξυλοφάγου και Ορμήδειας, με τεράστια οφέλη για την «ενδοχώρα» των Κοκκινοχωριών.

Επιτέλους, είπε ο κ. Τρισόκας παίρνει σάρκα και οστά το έργο που όλοι ονειρεύονταν, όχι μόνο στο Λιοπέτρι, αλλά σε όλη την περιοχή, γιατί το είδος του φυσικού τοπίου στον Ποταμό είναι μοναδικό στην Κύπρο και αυτό το έργο το χρειαζόταν ο τόπος μας."

Σίγουρα το έργο θα αλλάξει τη περιοχή δραστικά και θα φέρει και ανάπτυξη. Ελπίζουμεν κάθε αλλαγή να είναι προς το θετικόν και να μεν δούμε αταιρκαστα πράματα και υπερβολές μονον και μονον για να φορτωθουν κάποιο εργολάβοι ριάλλια. Ώσπου να έρτει τζίνη η ώρα όμως εσείς απολαυσετε το τοπίο μέσα που τις φωτογραφίες μου και μόλις έυρετε ευκαρία δώστε και τον γυρό σας προς τα ποτζίη ( τωρά που εν ησυχία ακόμα)

Η συνέχεια του άρθρου εδώ